Орчин үеийн эрх зүйн үзэл баримтлал, философийн хөгжлийн нь дундад зууны үеийн схоластик эрх зүйн философитой салшгүй холбоотой. Эрх зүйн хэм хэмжээнүүд нь хоорондоо зөрчилдөөнд болж, бие биетэйгээ зөрчилдсөн тохиолдолд хууль эрх зүйн шударга ёсны шүүлт болгох үзлээс энэ хандлага үүсэлтэй. Тиймээс энэ үеийн сэтгэгчдийн дунд эрх зүйн төрөлх эхэнлэг чанарыг танин мэдэхүйгээс ахуйд буюу хэт бурханлаг үзэл философиос эрэх хайгуул улам бүр хүчтэй байсан. Профессор Ж.Робертсын тэмдэглэсэнээр: “Бурхан байх бөгөөд, хүмүүний амьдралыг төлөвлөн зохицуулж, хэн бурханы төлөвлөгөөнд зааснаар амьдрах аваас сайн, хэн бурханы төлөвлөснөөс гажвал буруу номтон гэсэн сонгодог жам ёсны эрх зүйн онолд тулгуурлаж байсан ”. Тиймээс хүний хууль нь дээд бурхан хийгээд байгалийн хуульд нийцэж байх ёстой гэсэн сургаалиас үүдэж , түүнд нийцээгүй хуулийг Августин /Augustine/“Lex injusta non Lex”буюу “шударга бус хууль нь угаас хууль биш” хэмээн зарчим болгон тунхагласан. “Хүчин төгөлдөр хууль бүр ямар нэгэн шалтгааны хууль байдаг.. шалтгааны хуулийг хүчин төгөлдөр хуулиас ялгаж салгах нь тун төвөгтэй” хэмээн XVI зууны английн хуульч Кристофер Жерман хэлсэн нь эл үеийн эрх зүйн сэтгэлгээний тод илэрэл мөн.

хууль, хөгжил, сэтгэлгээ