Улс орнуудын Үндсэн хууль болон бусад хуулиар тогтоосон шүүгчийг сонгох, томилох арга нь янз бүр боловч шилдэг хуульчдыг шүүгч болгож, шүүхэд итгэх олон нийтийн итгэлийг хадгалах нэг л зорилготой. Шүүгчийг ямар арга замаар, хэрхэн тодруулах асуудлын хүрээнд маргаан, мэтгэлцээн байнга өрнөж байдаг. Ялангуяа ардчилсан дэглэмд шилжээд удаагүй манайх шиг орны хувьд хараат бус, шударга, төвийн сахисан шүүгчийг нээлттэй, ил тод процесс бүхий, олон нийтийн итгэлийг төрүүлэхүйц системээр тодруулах асуудал үндсэн бэрхшээлийн нэг байсаар байна.

Монгол Улсын Үндсэн хуулийн Дөчин есдүгээр зүйлийн 4-т “Шүүхийн ерөнхий зөвлөл ... хуульчдаас шүүгчийг шилж олох үүргийг биелүүлэх”, Тавин нэгдүгээр зүйлийн 2-т “Шүүхийн ерөнхий зөвлөлөөс Улсын дээд шүүхийн шүүгчдийг Улсын Их Хуралд танилцуулснаар, бусад шүүхийн шүүгчдийг Шүүхийн ерөнхий зөвлөлийн санал болгосноор тус тус Ерөнхийлөгч томилно. Ерөнхий шүүгчийг Улсын дээд шүүхийн санал болгосноор гишүүдийнх нь дотроос зургаан жилийн хугацаагаар Ерөнхийлөгч томилно” гэж шүүгчийн томилгооны эрх зүйн үндсийг тогтоосон. Мөн 1994 оноос шүүгчийн томилгоонд голлох үүрэгтэй оролцож байгаа буюу Шүүхийн мэргэшлийн хороо гэсэн байгууллага шүүгчид нэр дэвшигчийг эхлэн шалгаж, үнэлэх ажлыг гүйцэтгэж байна.

Энэхүү өгүүллээр шүүгчид нэр дэвшигчийн шударга байдал болон мэргэжлийн мэдлэг, ур чадварыг ямар арга, аргачлалаар хэрхэн үнэлж, дүгнэх талаар авч үзээгүй. Харин Монгол Улсын шүүхийн томилгооны системийн хүрээнд олон нийтийн итгэлийг унагааж буй асуудлуудыг тодруулж, тэдгээрийг хэрхэн шийдвэрлэх талаарх судалгааны үр дүнд үндэслэсэн санал, зөвлөмж боловсруулахыг зорилоо.

Шүүх, шүүхийн томилгоо, шүүхийн сонгуулийн систем, шүүхийн томилгооны систем, Шүүхийн зөвлөлийн томилгоо, Шүүхийн ерөнхий зөвөл, Шүүхийн мэргэшлийн хороо, Шүүхийн ерөнхий зөвлөл ба Ерөнхийлөгчийн хоорондын харилцаа.