Сүүлийн 20 жилд Монгол Улсад ардчиллыг төлөвшүүлэх үйл явцтай зэрэгцэн шинэчлэгдэх гэсэн нэг салбар бол яах аргагүй төрийн захиргаа бөгөөд захиргааны шинэтгэл байсан юм. Социализмын үед төрийн захиргаа 100 хувь улс төрийн эрх мэдэл дор байсан. 1990 онд ардчилсан захиргааны шинэчлэл аажмаар эхэлсэн бөгөөд захиргааг улс төрийн эрх мэдлээс хараат бус байлгах нь ардчилсан нийгмийн нэг үндсэн шинж байсан билээ.

Үүний дагуу 1996 онд Монгол Улсын Засгийн газрын үйл ажиллагааны бүтцийн ерөнхий чиглэл стратегийн өөрчлөлтийн бодлогын баримт бичиг батлагдсан ба үүнээс хойш 15 жил өнгөрсөн байна. Энэ хугацаанд захиргааны шинэтгэлийн чиглэлээр авсан арга хэмжээ, Төсвийн байгууллагын удирдлага, санхүүжилтийн тухай хууль болоод тус стратегийн баримт бичгийг хэрэгжүүлэх чиглэлээр явуулсан үйл ажиллагаа нэлээдгүй байна[3]. Гэсэн хэдий ч өнөөгийн бидний амьдарч буй нийгэмд тавигдаж буй зүй ёсны шаардлага бол иргэндээ үйлчилдэг, чанартай үйлчилгээ хүргэдэг, иргэндээ ойрхон захиргаа бий болгон нийтийн үйлчилгээг шударгаар, зохистойгоор, хүртээмжтэй хүргэх явдал юм.

Орчин үеийн захиргааны эрх зүйн харилцааны чиг хандлага дээрх чиглэлд өөрчлөгдөж байгаа боловч захиргааны эрх зүйн уламжлалт нэг талын харилцаа давамгайлсан, иргэдийн эрх, ашиг сонирхлын дээгүүр захиргааны санаа зоригийг тулган хүлээлгэх эрмэлзлэл, хуучин байр суурь харьцангуй хадгалагдсан хэвээр байна.

Захиргааны хяналтын тогтолцоог зөвхөн захиргааны өөрийн бүтэц, дотоод хяналтад найдаж хариуцуулах боломжгүйд хүрсэн тул захиргааны үйл ажиллагаанд шүүхийн хяналтыг бий болгох, улмаар түүгээр дамжуулан нээлттэй, хариуцлагатай захиргааг төлөвшүүлэх шаардлагатай болсон.

захиргааны шинэтгэл, захиргааны хэргийн шүүх, сайн засаглал, захиргааны эрх зүйн түүх, захиргааны хууль тогтоомжийн хөгжиль захиргааны өөрчлөлт, шинэчлэл